Wat is glaucoom?
Glaucoom (of groene staar) is een oogaandoening waarbij de druk in de oogbol te hoog wordt. Zonder behandeling loopt het oog dan ernstige schade op, met blindheid als gevolg.
Hoe kan je glaucoom herkennen?
Het begint meestal aan één oog, waarbij het belangrijkste verschijnsel roodheid is van de bloedvaatjes op het oog. Dit wordt zichtbaar als het bovenooglid iets wordt opgetrokken. In eerste instantie is juist niet het slijmvlies (van de bindvliezen, aan de binnenkant van de oogleden) rood en opgezet, waardoor glaucoom zich onderscheidt van oogslijmvliesontsteking (conjunctivitis). Daarnaast kan een blauwverkleuring van het hoornvlies optreden. De pupil staat wijd open, ook al schijnt men met een zaklamp in het oog. De hond heeft hoofdpijn en is veelal lusteloos. Aan de kant waar het glaucoom optreedt, is de hond op dat moment blind.
Glaucoom is een zeldzame aandoening en kan verward worden met een zogenaamde conjunctivitis, dat is een veelvoorkomend slijmvliesontsteking van het oog, waarbij het slijmvlies rond het oog rood is en opgezwollen is en waarbij er vaak ook pus uit het oog loopt. Deze aandoening is meestal onschuldig en eenvoudig te genezen.
Een tweede veel voorkomende oogaandoening, die veel oudere honden ontwikkelen en die tot op zekere hoogte normaal is, is de grauwe staar, ofwel de ouderdomsstaar. Hierbij wordt de lens (die zich achter de pupil van het oog bevindt) troebel, wat soms als blauwverkleuring zichtbaar is bij een bepaalde lichtval op het oog. Het grote verschil met glaucoom is dat het dier zich volkomen normaal gedraagt en dat de verkleuring zich niet op het hoornvlies bevindt, maar duidelijk erachter in de lens.
Hoe ontstaat glaucoom?
In veel gevallen is glaucoom het gevolg van een aangeboren aanleg om glaucoom te ontwikkelen, het zogenaamde primaire glaucoom. Hierbij is de afvoer van oogvocht niet goed aangelegd, waardoor er te weinig oogvocht uit het oog afgevoerd wordt, terwijl er wel nieuw bijgemaakt wordt. Dit leidt tot oplopen van druk in het oog en het ontstaan van glaucoom. Niet zelden ontstaat uiteindelijk ook glaucoom in het andere oog.
Naast primair glaucoom bestaat er ook secundair glaucoom. Dat wil zeggen dat het glaucoom het gevolg is van een andere oogaandoening, zoals het verplaatsen van de lens, trauma aan het oog of een inwendige oogontsteking (uveitis)
Behandeling van glaucoom
Glaucoom kan in de eerste instantie behandeld worden met verschillende medicatie. Helaas is het vaak niet mogelijk om een eenmaal ontstaan glaucoom blijvend succesvol te behandelen.
De medicatie van glaucoom bestaat uit het verlagen van de oogboldruk, door middel van oogdruppels. Afhankelijk van de reactie op de medicatie kan besloten worden of de medicatie wordt doorgezet of dat het oog voor de hond alleen maar een last is geworden en het dier beter af is zonder oog. Als de oogboldruk namelijk hoog blijft geeft dat veel ongemak en zeer waarschijnlijk hoofdpijn. En bij een blijvende hoge oogboldruk is het oog ook blind en heeft het dus eigenlijk geen nut meer.
Dan is het dus beter om het aangedane oog operatief te verwijderen.
Vaak begint glaucoom dus in één oog, maar de kans is groot dat het uiteindelijk dus ook in het andere oog gaat ontwikkelen. Dus er wordt meestal voor gekozen om het nog gezonde oog preventief te gaan behandelen en controleren op het ontstaan van glaucoom.
I.h.a. kan een hond die uiteindelijk helemaal blind is een goed leven hebben. Op zichzelf is blindheid meestal onvoldoende reden om het dier in te laten slapen. Het is uiteindelijk altijd wel noodzakelijk om iedere patiënt apart te beoordelen, steeds in overleg met de eigenaar die het meest deskundig is in hoeverre de hond een goed leven heeft.
Indien u vragen heeft kunt u hiervoor uiteraard bij uw dierenarts terecht.